H ΣΙΩΠΗΛΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΙΡΑΝΙΚΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ

Σε μια χώρα που συλλαμβάνουν για «απρεπή» αμφίεση, που απαγορεύεται να γράφεις για θέματα τα οποία έχουν σχέση με τα ανθρώπινα δικαιώματα, που η απιστία τιμωρείται με λιθοβολισμό μέχρι θανάτου, η νεολαία έχει βρει το δικό της τρόπο για να επιβιώσει: έχει ξεκινήσει τη δική της «σεξουαλική επανάσταση». Ένα ενδιαφέρον οδοιπορικό στην Τεχεράνη των νέων…

Η ιρανική νεολαία αρχίζει να αντιστέκεται στην υποκρισία των μουλάδων και τους ισλαμικούς κανόνες. «Εκείνο το Σαββατοκύριακο ο μουλάς και η γυναίκα του έλειπαν από την πόλη. Η κόρη τους εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία και οργάνωσε στο σπίτι ένα πάρτι. Ως συνήθως, αυτό που κυριάρχησε ήταν το ομαδικό σεξ» γράφει στο άρθρο του ο δημοσιογράφος των Νέων Μιχάλης Μητσός.

Ο ίδιος δεν ήταν παρών σε εκείνο το πάρτι των οργίων γι’ αυτό και δεν μπορεί να μάς περιγράψει «πικάντικες σκηνές». Παρούσα όμως ήταν η Παρντίς Μαχνταβί, μια Ιρανοαμερικανίδα ανθρωπολόγος που έγραψε πρόσφατα ένα βιβλίο με τίτλο «Παθιασμένες εξεγέρσεις: Η Σεξουαλική Επανάσταση του Ιράν», το οποίο παρουσιάζει μια άλλη, άγνωστη και υπόγεια εικόνα αυτής της ισλαμικής χώρας, η οποία έρχεται σε κατάφωρη αντίθεση με την αυστηρότητα που επιδεικνύουν οι θρησκευτικοί ή πολιτικοί ηγέτες της προς τα έξω.

Μιλά για τους νέους και τις νέες που αναζητούν σεξουαλικές περιπέτειες ρίχνοντας χαρτάκια με τον αριθμό του κινητού τους τηλεφώνου από το παράθυρο του διπλανού τους αυτοκινήτου, ενώ είναι κολλημένοι στην κίνηση. Ή για εκείνους που επισκέπτονται φτωχές συνοικίες αναζητώντας έναν σύντροφο που ελπίζουν να μην ξαναδούν. Η μοιχεία στο Ιράν τιμωρείται με λιθοβολισμό μέχρι θανάτου. Αλλά οι μισές από τις παντρεμένες γυναίκες με τις οποίες μίλησε η Μαχνταβί στο πλαίσιο της έρευνάς της απατούν τους συζύγους τους. Για τις περισσότερες από αυτές, η αλλαγή συντρόφων αποτελεί ένα είδος ψυχαγωγίας.

Ο δημοσιογράφος ρωτά τον 30χρονο ιρανό συνάδελφό του Αχμάντ ένα αληθεύει για το «πάρτι των οργίων». «Για τα πάρτι με ομαδικό σεξ ομολογώ πως δεν ξέρω, αλλά τα υπόλοιπα ισχύουν», απαντά εκείνος. Ο Αχμάντ, σε αντίθεση με τους περισσότερους Ιρανούς, δεν δίστασε να δώσει το χέρι του στη συνάδελφο της παρέας. «Μα δεν απαγορεύεται αυτό που κάνεις; Δεν θεωρούνται ιερές οι γυναίκες στο Ιράν, με αποτέλεσμα να μην πρέπει οι άνδρες να τις αγγίζουν δημοσίως;» τον ρώτησαν. «Ανοησίες. Εγώ αγκαλιάζομαι με τις φίλες μου στον δρόμο» απάντησε εκείνος.

Ο Αχμάντ μίλησε για το «υπόγειο Ιράν». Είπε για τους τραβεστί (επίσης απαγορευμένους διά ροπάλου στη χώρα) που συγκεντρώνονται μια φορά την εβδομάδα στο στέκι τους, κι ύστερα βγαίνουν στους δρόμους προς άγρα πελατών. Μου μίλησε εκτενώς για τα ναρκωτικά, το μόνο είδος που η τιμή του δεν έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια στο Ιράν. Εδώ και τρία χρόνια κάνει θραύση στους νέους 17 ως 25 ετών το εγχώριας παρασκευής κρακ από ηρωίνη (κι όχι αυτό που γνωρίζουμε στη Δύση και προέρχεται από την κοκαΐνη). Είναι φθηνό, πιο καθαρό (και άρα πιο επικίνδυνο) από την ηρωίνη, κι ενώ το όπιο χρειάζεται μιάμιση ώρα για να σε πιάσει, με το κρακ φτιάχνεσαι μέσα σε δέκα δευτερόλεπτα.

Αυτή η έκρηξη ελευθερίας στην ιρανική νεολαία συνοδεύεται από την άγνοιά της για θεμελιώδη πράγματα. Οι γυναίκες που δεν θέλουν να μείνουν έγκυοι παίρνουν το χάπι όποτε το θυμούνται. Τα προφυλακτικά θεωρούνται βρώμικα και κανείς δεν τα ζητά στα φαρμακεία. Ακόμη και μορφωμένοι νεαροί Ιρανοί με τους οποίους μίλησε η Μαχνταβί θεωρούν ότι το ΑΙDS μεταδίδεται κατά την επίσκεψη στον οδοντίατρο ή το κομμωτήριο.

Όσο για τις αμβλώσεις, που είναι παράνομες αλλά πολύ συνηθισμένες, γίνονται συχνά με χάπια που προμηθεύονται οι γυναίκες στη μαύρη αγορά, με αποτέλεσμα να οδηγούν στη στείρωση ή τον σοβαρό τραυματισμό τους.

Πηγή

Τοm Sawyer: Αυτό θεωρείται επανάσταση σε μια χώρα όπου η gay θανατώνονται μέσω του απαγχονισμού, βλέπε φωτογραφία.