The Famous Greek Filoxenia...

The Famous Greek Filoxenia

Η Ελληνική πραγματικότητα δημιουργείται μέσω πολύπλοκων εγκεφαλικών σκέψεων και λειτουργιών και είναι μοναδική στον πλανήτη. Και αφού έκανα τη δήλωση του μήνα, τώρα θα σας εξηγήσω γιατί το έγραψα.
Ένας Γερμανός φίλος, ήρθε στην Ελλάδα και τον φιλοξενήσαμε. Ως κλασικοί Έλληνες του δείξαμε τι εστί «The Famous Greek Filoxenia» .Σε δύο μέρες τον παχύναμε 5 κιλά, τον γεμίσαμε χοληστερίνη μετά αράξαμε στο καθιστικό, του δώσαμε να πιεί ελληνικό καφέ, τον μπουκώσαμε να φάει και συκαλάκι γλυκό και ενώ προσπαθούσε να το καταπιεί, ανοίξαμε την τηλεόραση. Του βάλαμε να δει ένα κανάλι που έδειχνε ειδήσεις. Ο φίλος, ελληνικά δεν καταλάβαινε γρι, όμως έβλεπε από την μία τα πλάνα διανθισμένα με δραματική μουσική, από την άλλη άκουγε την μπάσα γεμάτη ένταση φωνή του δημοσιογράφου και ήρθε και τρόμαξε. Σου λέει, κάτι πολύ κακό πρέπει να χτύπησε τους Έλληνες. Κάτι τρομακτικό. Τον παρακολουθούσα με την άκρη του ματιού μου να μας βλέπει γεμάτος δέος να κοιτάμε τις ειδήσεις εγώ με τη γυναίκα μου και να χασκογελάμε. Είμαι σίγουρος ότι θυμήθηκε ό,τι έμαθε για τους Έλληνες από την Ιστορία. Ένιωσε το γιατί έγραφαν τα βιβλία ότι πολεμάμε σαν ήρωες και ότι είμαστε ατρόμητοι. Όταν τελείωσαν οι ειδήσεις, ξεκίνησε μία εκπομπή η οποία εξελίσσεται σε πανηγύρι. Εκεί είδε και πάλι τον άνθρωπο που έλεγε το δελτίο ειδήσεων να συμμετέχει σε τηλεοπτικό πάρτι. Εγώ έβαλα επάνω στο τραπέζι να πιεί παραδοσιακό ουίσκι και τυριά και παρακολουθούσαμε την τηλεοπτική παρέα να χορεύει, να πίνει και να τραγουδάει. Πρώτα διάβασα στα μάτια την απορία και αμέσως μετά, δειλά, μου την υπέβαλε:
- Καλά, μου είπε, τι άνθρωποι είστε εσείς στην Ελλάδα; Ή του ύψους ή του βάθους; Ή θα είστε πολύ σοβαροί ή θα χορεύετε;
- Τι λε ρε Χάνς, ρώτησα.
Και τότε ο Χάνς μου είπε μία ιστορία. Εκείνη που λέει ότι κάποτε ρώτησαν έναν γάιδαρο αν του αρέσει η ανηφόρα ή η κατηφόρα και ο γάιδαρος απάντησε: «Γιατί ρε παιδιά… χάθηκε ο ίσιος δρόμος;» - Ρε Χάνς, του είπα, αυτός εδώ είναι μύθος και τον έχει γράψει ένας Έλληνας. Ο Αίσωπος.
- Καλά, μου είπε, αφού έχετε τέτοιο μύθο, γιατί δεν τον εφαρμόζετε;
- Γιατί ρε, τον ρώτησα, εσείς τον εφαρμόζετε;
- Φυσικά, μου απάντησε.
«Γιατί τέτοια γαϊδούρια είστε», ήθελα να του πω, αλλά δεν του το είπα. Τον έβαλα στο αυτοκίνητο και πήραμε τον ανηφορικό δρόμο προκειμένου να πάμε σ’ ένα κυριλέ εστιατόριο που είναι στο πάνω μέρος της πόλης. Οδηγούσα και τον κοιτούσα στραβά.
- Αν δεν έπαιρνα τον ανηφορικό δρόμο ρε Γερμανοφλωροκικιρίμπα, δεν θα πηγαίναμε στο Πανόραμα. Αν έπαιρνα την ευθεία θα σε πήγαινα σε μέτριο φαγάδικο και μετά θα έλεγες ότι δε σε φροντίσαμε. Γύρισε απορημένος και με ρώτησε:
- Was; (Τι;).
Αυτό το Βας, εδώ μου κάθισε, δεν άντεξα , έσπασα ο Έλληνας και του την είπα.
- Βας βας βας ο Παρασκευάς, ρε Καραγκιόζη, που όταν εμείς γράφαμε μύθους εσείς πηδούσατε από κλαδί σε κλαδί προκειμένου να μην σας βρουν και σας πηδήξουν οι Βησιγότθοι, τον αποστόμωσα τον Γερμανοτσομπάνη. Και το άφησα εκεί, γιατί είμαι ανώτερος άνθρωπος. Τον άφησα να με κοιτάει με γνήσια γερμανική απορία στο μάτι. Και να του εξηγούσα του Χάνς, σιγά να μην καταλάβαινε ποτέ τον πολύπλοκο ελληνικό τρόπο σκέψης, ο γάιδαρος.

Y.