ΟΤΑΝ Η ΛΗΘΗ ΓΙΝΕΤΑΙ ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΑ....

...Τότε ο νους γίνεται άχρηστος και ο άνθρωπος λάσπη. Εσύ απαγορεύεται να ξεχάσεις.

Απαγορεύεται να ξεχάσεις τι έκαναν στην Κ.Κούνεβα γιατί τότε ξεχνάς την ουσία του συνδικαλιστικού σώματος. Το μοναδικό, ίσως, μέσο άσκησης πίεσης του εργαζομένου στο λόμπι του καπιταλισμού.

Απαγορεύεται να ξεχάσεις τον 15χρονο Αλέξη γιατί είναι από τα λίγα κομμάτια της πίτας της Ιστορίας όπου όλοι οι νέοι και μη ενώθηκαν και "πολέμησαν", κυριολεκτικά, για να αλλάξει αυτή η "δημοκρατική" χούντα, στην οποία κυριαρχούσαν τα όπλα.

Απαγορεύεται να ξεχάσεις αυτόν που σου μετέδωσε πολιτισμό, είτε αυτός είναι δάσκαλος, καθηγητής, παππούς, δεξιός, αριστερός γιατί σε "γέννησε". Σου έδωσε έναυσμα και ώθηση για να σκέφτεσαι και να ξεχωρίζεις από τα υπόλοιπα ζώα.

Απαγορεύεται να ξεχάσεις τον παιδικό σου φίλο, γιατί πολύ απλά ήταν ο πρώτος με τον οποίο έκανες τα πρώτα σου όνειρα. Τότε που είχατε ξαπλώσει στο γρασίδι και λέγατε πόσο μεγάλοι και τρανοί θα γίνεται όταν μεγαλώσετε! Αλλά ακόμα και όταν κάνατε το πρώτο σας μεθύσι, αυτός ήταν εκεί να σε σηκώσει όταν εσύ δεν μπορούσες.

Απαγορεύεται να ξεχάσεις εκείνα τα μάτια. Τα μάτια της. Εκείνα που σε έκαναν να γελάς. Να χαμογελάει η ψυχή σου ακόμα και όταν τα μάτια σου έκλεγαν. Μόνο αυτή είχε αυτό το μαγικό ραβδάκι που σε μεταμόρφωνε. Ακόμα και τώρα μια λέξη της μπορεί να σε στείλει από τα έγκατα στα ουράνια.


Απαγορεύεται να ξεχάσεις αυτούς που σε γέννησαν και σε μεγάλωσαν γιατί όταν εσύ δεν μπορούσες να περπατήσεις αυτοί σε έβλεπαν να πετάς.

Απαγορεύεται, λοιπόν,να ξεχάσεις όλα αυτά που σου υπενθυμίζουν τον εαυτό σου, την γενιά σου, Αυτή, Αυτόν, όλους και όλα που θα μπορείς να εξιστορείς στο εγγόνι σου όταν θα το έχεις αγκαλιά.
Mην τα ξεχάσεις γιατί θα προδωθείς από τον εαυτό σου.

Άλλωστε, όπως είπε ο ύψιστος Einstein, δύο πράγματα είναι άπειρα. Η βλακεία και το σύμπαν. Για το δεύτερο δεν είμαι σίγουρος.

Τοm Sawyer