ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ...

Θα ήθελα να φύγω. Να πάω κάπου αλλού. Κάπου να πάω με ένα άνοιγμα των φτερών μου. Κάπου όπου η γιορτή δεν θα τελειώνει ποτέ,κάπου όπου οι δωρεές δεν θα ευνοούν τους πλούσιους αλλά θα ανοίγουν μονοπάτια στους φτωχούς. Να έχει καθαρό ουρανό και οι πόρτες των σπιτιών να είναι μισάνοιχτες,να ζούμε όλοι την ίδια ζωή. Πρέπει να φτάσω μέχρι εκεί. Να φύγω από το ήσυχο-αθόρυβο,βρώμικο δάσος. Να πιάσω μια δεκάρα καθώς λικνίζεται στον αέρα. Αύριο φεύγω γιατί η ψυχή μου πονάει,η ψυχή μου θα βγει στην επιφάνεια,πονάει τόσο πολύ-τόσο βαθιά. Πάντα προσπαθεί να φτάσει το σώμα! Θα ανοίξω τα φτερά,θα φτάσω και δεν θέλω τίποτα άλλο....

Τοm Sawyer