SECOND LIFE (Y MAGAZINE ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ)

της Αντωνέλλας Μπακούση

Είναι που το second life μας αφαιρεί ζωή. Είναι που χωρίς αυτό θα κλαίγαμε ακόμα πιο πολύ τη μοίρα μας. Μας έφαγαν οι αποστάσεις, καλώς ή κακώς, και εμείς εδώ, κοινωνικοί και παιχνιδιάρικοι, κλειστήκαμε στο καβούκι μας. Το στολίσαμε με το πιο cool layout και περιμένουμε, συνδεδεμένοι, το feedback που θα επιβεβαιώσει την παρουσία μας στο αχανές.
«Είμαστε πολλοί, αλλά είμαστε σκόρπιοι» . Τώρα παρακαλάμε για έναν καφέ. Τότε απολαμβάναμε ατέλειωτο σπιτικό αραλίκι. Βαριόμασταν να κουνήσουμε, γιατί απλά είχαμε τόσο χρόνο μαζί. Τι ζητάμε, ρε γαμώτο; Έναν καφέ. Και μη μου στείλεις cappuccino στο facebook, θα σε βρίσω. Θέλω να σε δω, τσατάροντας σε μια καφετέρια ή στο παγκάκι, αν θέλεις, χωρίς καλώδια και οθόνες, χωρίς πληκτρολόγια και Vista. Μόνη θέα το μπλε, λίγο Βαρδάρη να μας φυσάει και λίγο τσουρέκι Τερκενλή. Να κάνουμε τον γνωστό περίπατο. Παραλία, Βογατσικού, Παύλου Μελά, Αγίας Σοφίας.
Να μην σου στέλνω URLs για να σου μιλήσω με στίχους. Να σου τραγουδάω. Και ας είμαι ξεκούρδιστη. Θα γελάς μαζί μου και θα το ακούω, δεν θα βλέπω γελοία emoticons να χτυπιούνται στο πάτωμα. Και όταν μελαγχολήσεις, ξέρεις τι θα κάνω; Θα σε πάρω αγκαλιά να νιώσεις πως έχεις κάποιον. Δεν θα ψάξω funny videos να ψυχαγωγήσω την ψηφιακή στιγμή μας.
Μα πάνω απ’ όλα θα κάνουμε διάλογο. Με εντάσεις, γέλια και αληθινές γκριμάτσες. Και ναι, θα κουτσομπολεύουμε και θα σχολιάζουμε ό,τι βλέπουμε, επ’ αυτοφώρω. Χωρίς να περιμένουμε τον άγνωστο χρόνο της απάντησης του σχολιαζόμενου. Θα εξωτερικεύουμε τις σκέψεις μας χωρίς το άγχος της γρήγορης πληκτρολόγησης, για να φανείς σπιρτόζος, μην φας το παράθυρο στην μούρη και ο συνομιλητής πεταχτεί σε άλλο προφίλ.
Και θα είσαι δικός μου και θα είμαι δικιά σου, μετά από καιρό, σαν να μην πέρασε μια μέρα. Χωρίς οπτικοακουστικό υλικό, φίλε μου, χωρίς ψηφιακά φιλιά, μωρό μου. Σε κανένα second life, αλλά στο real life, που τρέχει, δυστυχώς, με τις υψηλότερες ταχύτητες DSL.
Υ.Γ. Στις παρέες και στους έρωτες που τρέφονται με pixels, περιμένοντας στα ίδια μέρη να ξαναβρεθούνε…