ΤΟ EDITORIAL TOY Y MAGAZINE

Ρέκβιεμ

Ήταν το δίκιο μας που παραδόθηκε στις φλόγες. Στα λασπωμένα χέρια εκείνων που έμαθαν στις τουαλέτες του σχολείου και στα κωλόμπαρα της γειτονιάς, να φτιάχνουν μολότοφ, με γυάλινα μπουκάλια και στουπί. Στα χέρια εκείνων που τους βούτηξαν με το κεφάλι στην παιδεία, και αναδύθηκαν κραυγάζοντας κατάρες γιατί το νερό ήταν ζεστό και το δέρμα τους τόσο πορώδες. Μια ζωή χάθηκε για να μας αποδείξει πως βρισκόμαστε τόσο βαθιά, που η ανάσα μας τελειώνει. Δεν επαρκεί για την επιστροφή στην επιφάνεια. Και εκείνος, ο Αλέξης των 15 Μαΐων, μας δώρισε το οξυγόνο του για να ξεκινήσουμε το ταξίδι μας. Μα, το ξόδεψαν σε αναπνοές βασανισμένες, για να γλιτώσουν από τα δακρυγόνα.
Αποσβολωμένοι, δηλώνουμε συνένοχοι στο έγκλημα, παίζοντας το παιχνίδι των δημοσιογράφων που έφεραν τον Αρμαγεδδώνα άρτι αφιχθέντα από την αυλή του Βατοπεδίου, που έμεινε στις καλένδες μόλις η οσμή των χημικών έφτασε στην αριθμολάτρη και ιδιαίτερα ευαίσθητη μύτη τους. Αντιδράστε. Κλείστε τα μάτια σας και αναλογιστείτε τη μοίρα μας. Βγείτε από το κλουβί της καταστροφολογίας. Ο καθένας σας έχει τη δύναμη να λυγίσει αυτό το νοητικό ατσάλι. Και ας μείνει η βαριοπούλα στην αποθήκη του παππού…
Σε ένα κρύο βράδυ του Δεκέμβρη, κρύψαν το δίκιο μας κάτω από καπνισμένα γυαλιά, μέσα στη γαλάζια φλόγα από το οινόπνευμα, στους δρόμους μιας αγοραπωλησίας συνειδήσεων. Σε μια πολιτική κοσμογονία που βάλθηκε να μοιράζει κατηγορίες στα χρώματα των εδράνων. Υπεράσπιση κινήσεων, τραγούδια φάλτσα και σιωπηλά πάνω σε στίχους που περιγράφουν τη σιλουέτα της διαφθοράς και της ενοχής. Μην τραγουδάτε μαζί τους. Σωπάστε. Και ο ήχος της σιωπής θα γεμίσει τον κόσμο μας.

Κωνσταντίνος Ι. Παπαπρίλης - Πανάτσας