Τρίτη 27 Ιανουαρίου 2009

Η ΑΝΝΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΡΕΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ

Υπόθεση: «Αλέξης Τσίπρας»

Κανείς ίσως δεν θα μπορούσε να συνδέσει τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ με τον μαθητή που ηγήθηκε της πιο μακροχρόνιας εξέγερσης των δεκαεξάρηδων στα λύκεια της χώρας, το ΄90 και απαθανατίστηκε στο στίχο του Σαββόπουλου… «είμαι δεκαεξάρης σας γ… τα λύκεια».
Όμως, εδώ που τα λέμε, η επανεμφάνισή του, «βόλεψε» τα Μέσα. Οι μυλόπετρες της τηλεθέασης αλέθουν «fresh meat». Τον χάιδεψαν στη πρώτη φάση. Ανακάλυψαν τις ηγετικές αρετές του. Τους παιδικούς φίλους του. Τις σπουδές του. Την αστική του οικογένεια. Την Περιστέρα ή Μπέτυ, εφηβικός ή όχι έρωτας, αδιάφορο. Ωραία κοπέλα, με τσαγανό. Έσπευσαν και οι δημοσκόποι, σε αντιστοιχία με την ευχάριστη έκπληξη της κοινής γνώμης, να του φορτώσουν ένα βαρύ 17% κομματικής δημοφιλίας. Πρόλαβαν και οι εφημερίδες να γράψουν ότι «ζούμε το τέλος της εποχής των υπαρχουσών ηγεσιών». Ότι «η ανάδειξη Τσίπρα δρα καταλυτικά στους υπολογισμούς και σχεδιασμούς των κομμάτων»… Σιγά τα ωά!
… Κι έπειτα, ο Αλέξης πήγε στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ και είπε, περίπου, ότι δεν χρειάζονται κομματικές συνευρέσεις ανομοίων, μόνο για τη «γιούργια στην εξουσία». Πήγε με τις κάμερες στη ΔΕΗ και έφαγε πόρτα. Πήγε στον ΟΤΕ και έκανε δηλώσεις. Δηλώσεις που είναι -ει μη τι άλλο- αιχμηρές για το σύστημα. Και το σύστημα αντέδρασε, όπως κάθε σύστημα που οσμίζεται ότι κάποιος έχει σκοπό να του «μπει στο ρουθούνι». Τα ιδιωτικά Μέσα ανακάλυψαν ότι «ναι μεν αρχηγός κόμματος… αλλά… και η θιγμένη τιμή… ». Γιατί η διαφήμιση, και δη η «τραπεζική», σε τοιούτους χαλεπούς καιρούς είναι οικονομικό μέγεθος υπολογίσιμο. Έτσι;
Οι ματαιόσπουδοι δήλωσαν «ναι, μεν δεν λύνονται πολιτικές υποθέσεις στα δικαστήρια αλλά…», γιατί, «σκέφτηκαν και αν αύριο του καπνίσει και έρθει και η δική μας σειρά;». Τέλος, οι δημοσκόποι ξαναμέτρησαν και διέγνωσαν πτώση, ενώ περισπούδαστος αναλυτής απεφάνθη: «Θα ξεφουσκώσει». Εμένα δεν με νοιάζει καθόλου ποιος φουσκώνει και ποιος ξεφουσκώνει. Άλλωστε παν «φουσκωτό» είναι δείγμα προς αποφυγήν.



Μόνον θυμήθηκα την υπόθεση «Έβερτ». Μέχρι δέκα μέρες πριν από την αναμέτρηση με τον Κ. Σημίτη τον έφερναν «συγκροτήματα» και εμπορικά ηλεκτρονικά μέσα -της δήθεν ελεύθερης τηλεόρασης- φαβορί στις εκλογές. «Ο Μπουλντόζας σαρώνει». Τις δέκα τελευταίες μέρες πριν από τις εκλογές τον «τσάκισαν». Από «μπουλντόζα» τον έκαναν ένα έρημο δίχρονο Τραμπάντ.
Δεν θα άξιζε στον Αλέξη και στους άλλους της γενιάς του, από όλα τα κόμματα, που έρχονται καβάλα στο κύμα της νεότητας, μια παρόμοια κατάληξη. Δεν συμφέρει την Ελλάδα.

Άννα Παναγιωταρέα

2 σχόλια:

Ανώνυμος,  27 Ιανουαρίου 2009 στις 7:21 μ.μ.  

Ο Αλέξης Τσίπρας.
Είναι δυστυχώς χαμένος από χέρι. Για έναν απλό λόγο. Δεν έχει τίποτα να πεί. Έγινε η νέα συσκευασία των ίδιων τυποποιημένων προϊόντων του ΣΥΝ, τα οποία δεν εμπιστεύτηκε ποτέ ο λαός.Όταν μιλάει είναι σαν το μαθητή που λέει το μάθημα που έχει παπαγαλίσει. Η άρνηση συνεργασίας με τα άλλα κόμματα μπορεί να είναι το οξυγόνο για την πολιτική ύπαρξη του ΣΥΝ, αλλά μετράει αρνητικά ως πρός την αύξηση της εκλογικής δύναμής του. Στο κάτω κάτω οι εκλογές γίνονται για να βγάλουν κυβέρνηση. Δεν γίνονται για απογραφή των ιδεολογικών ρευμάτων, ούτε για "να αλλάξει το τοπίο", ούτε για να μπεί η χώρα σε περιπέτειες. Δυστυχώς ο ΣΥΝ εξακολουθεί να υποφέρει από το σύνδρομο της πρωινής σκιάς. Όπως είχε πει ο Χαρίλαος Φλωράκης "αυτοί βλέπουν τη σκιά τους το πρωί και νομίζουν πως είναι το πραγματικό τους μπόι"