ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΕΣ ΠΡΩΤΙΕΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

Κάποτε, είχα αποφασίσει να έχω τους καλύτερους βαθμούς στο σχολείο. Προσοχή, όχι να είμαι ο καλύτερος ή ο πιο έξυπνος ή ο πιο δημιουργικός στη τάξη μαθητής. Απλά να έχω τους καλύτερους βαθμούς, με άμεσους και έμμεσους τρόπους.
Δεν τα κατάφερα, υπήρχαν άλλοι με ακόμα καλύτερους βαθμούς.
Αργότερα, όταν ανακάλυψα ότι υπάρχει και γυναικεία σεξουαλικότητα εκτός από την αντρική, αποφάσισα να γίνω ο καλύτερος εραστής, να μάθω όλα τα φανερά και απόκρυφα κόλπα, όλες τις απαγορευμένες τεχνικές ακόμα και αν ήταν απαραίτητο, να πουλήσω την ψυχή μου στην εκκλησία (δίνει τις καλύτερες προσφορές).
Στην πορεία ανακάλυψα ότι, ναι μεν είχα βελτιωθεί και είχα γίνει Black&Decker του σεχ, αλλά υπήρχαν πολλοί και πολλές που με ξεπερνούσαν. Να μην τα πολυλογώ, όλες μου οι προσπάθειες να επιτύχω μια πρωτιά σε καποιον τομέα απέτυχαν.
Να καταδυθώ στο μεγαλύτερο βάθος που έχει φτάσει άνθρωπος. Ξεπεράστηκα
Να φάω τα πιο πολλά προφιτερόλ. Δέκατος στον κόσμο κατατάχτηκα και είχα γίνει 140 κιλά λίπους και σοκολάτας.
Πήρα μέρος σε πρωταθλήματα σκακιού σε πάγο, αθλήματα όπως 100 μέτρα επί κοντώ, ενόργανο μπάσκετ, σκοποβολή με τούρτες. Ή δεν έφτανα στην κορυφή ή έφτανα και αμέσως υπήρχαν άλλοι που με ξεπερνούσαν.
Ο οργανισμός μου όμως απαιτούσε μια πρωτιά. Αν όχι στις επιτυχίες τότε στις αποτυχίες. Πρωτιά να’ ναι και ας είναι ό,τι να’ ναι. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα όπως ακριβώς το εφαρμόζει η εκκλησία και η τηλεόραση.
Έτσι αποφάσισα να γίνω ο χειρότερος πολίτης. Λέρωνα, φώναζα, μάλωνα με όλους, δεν υπολόγιζα τίποτα και κανένα χτυπούσα τις μάνες στις παιδικές χαρές και έφτυνα τα παιδάκια στο χαμογελαστό στόμα τους. Κατέθεσα μήνυση σε όλη την γειτονιά μου και τηλεφωνούσα για ασήμαντο λόγο στην αστυνομία, στο δήμο, και στις εφημερίδες. Μόνο οι εφημερίδες το εκτίμησαν, επειδή δεν τους ένοιαζε αν αυτά που έλεγα ήταν αληθινά ή αποκυήματα της φαντασίας. Πίστευα πως βρισκόμουν σε καλό άθλιο δρόμο και ότι ο βόρβορος που θα κυλιόμουν θα ήταν ολόδικός μου. Απογοήτευση. Όχι απλά στην τελευταία ή στην πρώτη δεκάδα, αν προτιμάτε, δεν ήμουν αλλά χιλιάδες κόσμου με ξεπερνούσαν. Δεν πίστευα ότι υπάρχουν τόσοι τρόποι τους οποίους αγνοούσα, για να γίνεις ο χειρότερος πολίτης. Επίσης δεν το περίμενα η χώρα μου να έχει τόσους πολλούς άχρηστους και κακόψυχους πολίτες. Και οι πιο πολλοί ήταν με κοστούμια, γραβάτες και ακριβά μαύρα αυτοκίνητα με ελληνικές σημαίες καρφωμένες στο καπώ.
Δεν το έβαλα κάτω και το γύρισα στην δημοσιογραφία. Να τονίσω ότι επειδή δεν είμαι δημοσιογράφος θα μπορούσα πολύ άνετα να γίνω ο χειρότερος όλων τους.
Πού τέτοια χαρά!
Ήταν απίστευτο, έγραφα ό,τι ήθελα, όπως ήθελα, για όποιον να ‘ναι, υπαρκτά και ανύπαρκτα γεγονότα, χωρίς λογική, ειρμό, συνοχή, πολλές φορές καθόμουν με τον κώλο στο πληκτρολόγιο και ότι τυπωνόταν στην οθόνη το τιτλοφορούσα «ΚΩΛΟΘΕΜΑ» και το έστελνα προς δημοσίευση.
Περιμένοντας μάταια, μπινελίκια και μηνύσεις φανεράκουσα τα αφεντικά να συζητάνε ότι οι χειρότεροι δημοσιογράφοι είναι οι τάδε . Αναφέρθηκαν καμιά 150 ονόματα. Δηλαδή στην καλύτερη των περιπτώσεων θα ήμουν 151ος?
Ρώτησα & έμαθα ότι για να γίνεις κακός δημοσιογράφος πρέπει να έχεις καλές γνωριμίες, να έχεις κρατικούς χορηγούς, να επιλέγεις πλευρά αλλά χωρίς να εκφέρεις γνώμη, να βάζεις άλλους να αρθρογραφούν και κυρίως να εκδίδεις μια ακόμα εφημερίδα σε μια χώρα που έχει ήδη τα πιο πολλά έντυπα.
Α, και να δηλώνεις «ανεξάρτητος».
Δεν το έβαλα κάτω. Αποφάσισα να γίνω ο χειρότερος μπλογκερ. Να μην τα πολυλογώ, βλέπετε γύρω σας τι χάλι κυκλοφορεί, οπότε και εδώ απέτυχα.
Τώρα προσπαθώ να αποκτήσω τους χειρότερους αναγνώστες.
Ίσως να ξαν’ αποτύχω και αντίθετα, να αποκτήσω τους καλύτερους.
Ίσως να έχω και από τα δύο είδη.
Ίσως έχω πάψει να ενδιαφέρομαι για πρωτιές, κανονικές ή ανάποδες.

Χαράλαμπος Σγουραμάλης