Η ΜΕΓΑΛΗ ΤΩΝ ΜΠΑΤΣΩΝ ΨΩ....(ΣΧΟ )ΛΗ

"Κάποτε έτρωγα δυο χάμπουργκερ τη μέρα" τραγουδούσε η Αλεξίου
"Φεύγω και αφήνω πίσω μου συντρίμμια..."

Τι είναι πιο τρομερό; Η εγκληματικότητα των πολιτών ή η παραβατικότητα των αστυνομικών; Των παπάδων; Της κάθε μορφής εξουσίας ή λειτουργήματος; Όλων αυτών που υπάρχουν για να βελτιώνουν και να προστατεύουν την κοινωνία μας από ό,τι βαφτίζουμε βλαβερό;
Οι "κακές" πράξεις είναι οι ίδιες. Το ποιος την τελεί είναι αυτό που μας σοκάρει. Η θέση που έχει ο άλλος απέναντί μας. Το πόσο τον εμπιστευόμαστε για να κάνει το καθήκον του. Ο γείτονας αν απατάει την γυναίκα του, δεν μας απασχολεί. Ίσως κιόλας εμείς να τον κερατώνουμε. Αν απατάει την γυναίκα του ο μπαμπάς μας όμως.....
Ευχής έργον να συνειδητοποιήσει ο καθένας τις ευθύνες που έχει η θέση του. Για αυτόν το λόγο ΔΕΝ κάνει ο κάθε τυχαίος που έγραψε καλά στις εξετάσεις να γίνει αστυνόμος, ιερέας, δικηγόρος, γιατρός κλπ. Η θέση τους είναι ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ για τους υπόλοιπους για αυτό και η τιμωρία τους πρέπει να είναι ΠΙΟ παραδειγματική σε σχέση με έναν άλλο πολίτη, άλλου επαγγέλματος.
Μία λύση θα ήταν να παρακολουθούνται μηνιαία από ψυχολόγο όσοι έχουν επάγγελμα το οποίο επηρεάζει άμεσα την ζωή πολλών ανθρώπων.
Δάσκαλοι, αστυνομικοί, στρατιωτικοί, δικαστές, δήμαρχοι, βουλευτές κλπ. Το έχουν αποδείξει ότι χρήζουν ιατρικής βοήθειας. Άμεσης!.
Ο " Θεσμός" ως έννοια έχει απαξιωθεί από τους ανθρώπους του. Οπότε πρέπει να στραφούμε πάλι να βρούμε τα άτομα εκείνα που θα του ξαναδώσουν την αίγλη που έχει ανάγκη η κοινωνία για να προχωρήσει.
Επίσης θα πρέπει και όσοι θέλουν να γίνουν γονείς να εξετάζονται, αν είναι όντως έτοιμοι να δημιουργήσουν οικογένεια και αν είναι σε θέση να μεγαλώσουν το παιδί τους.
Το ιδανικό θα ήταν οι ψηφοφόροι να περνάνε από ψυχολόγο. Η περίπτωσή τους είναι η πιο απλή για να θεραπευτεί αλλά συνάμα και αυτή που επηρεάζει πιο πολύ την κατάσταση της χώρας.
Όλες οι άλλες επιστήμες σηκώνουν τα χέρια και τα πόδια ψηλά!