Πούλα με για λίγη σιγουριά.

Μια μέρα ένα μεγάλο και αφράτο γκνου πήρε το δρόμο της ξενιτιάς
ψάχνοντας να βγάλει λεφτά πουλώντας προϊόντα σε περαστικούς. Αφού γύρισε όλο τον κόσμο έχοντας πουλήσει το μεγαλύτερο μέρος της πραμάτιας του, κατέληξε σε μια ζεστή χώρα με πολλές και πλούσιες νύφες. Μία από αυτές, η πιο πλούσια, δέχτηκε να δει το ταλαιπωρο και αφράτο γκνου.

-Νύφη της ερήμου: Σαλάμ αλέκουμ!
-Γκνου: Τί είπες τώρα; Να'χα ένα σαλαμάκι...
-Νύφη της ερήμου: Ποιός καλός άνεμος σε φέρνει στα μέρη μας;
-Γκνου: Βασικά ο Θόδωρος έφυγε και είπα να κάνω ένα ταξιδάκι να ξεχαστώ.
-Νύφη της ερήμου: Τί καλό έχεις να μου δώσεις;
-Γκνου: Έχω ΔΕΗ, Λιμάνια, Ολυμπιακή και κανα δυο βουλευτές.
-Νύφη της ερήμου: Πες μου για την Ολυμπιακή.
-Γκνου: Τί να πει κανείς για την Ολυμπιακή! Αυτά δεν είναι αεροπλάνα, ιπτάμενα χαλιά είναι! Χειροποίητα από την Περσία με καράβι που πιάστηκε στην Κορινθία! Μικρά, μεγάλα, ζεστά, βγαίνουν σε πολλά χρώματα: πορτοκαλο-κοκκινο-καναρινί, μπορντο-ροδοκόκκινο και άσπρο
που ταιριάζει και με το σεντονάκι που φοράς.
-Νύφη της ερήμου: Και πόσο πάει το μαλλί;
-Γκνου: Ποιό μαλλί; Το δικό μου;
-Νύφη της ερήμου: Όχι ζώον! Πόσο τα πουλάς;
-Γκνου:Τζάμπα πράμα! 3 καμήλες και 10 τσουβάλια άμμο. Λοιπόν;
-Νύφη της ερήμου: Έκλεισε!

Και έτσι, χαρούμενο πια, το γκνου πήρε το δρόμο του γυρισμού και συνέχισε ανέμελο τη βοσκή με τους φίλους του τα βόδια. ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ